Σελίδες

22 Ιαν 2014

Διαφορές μειγμάτων...

Πολλοί καλοπροαίρετα αναρωτιούνται ποιος είναι ο λόγος για το σκυλοκαβγά ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ για ζητήματα που έχουν δευτερεύουσα και τριτεύουσα σημασία, που δεν αφορούν κεντρικά πολιτικά ζητήματα. Είναι όμως αυτονόητο: Οτι όσο αναδεικνύεται η μεταξύ τους σύμπλευση στο στρατηγικό πλαίσιο τόσο η μεταξύ τους αντιπαράθεση παίρνει ανούσια χαρακτηριστικά, αποσκοπεί να συσκοτίσει αυτήν τη στρατηγική σύμπλευση. Οχι άδικα αστοί αναλυτές ανησυχούν κι επισημαίνουν ότι η συνέχιση μιας τέτοιας αντιπαράθεσης μπορεί να έχει αρνητικό αποτέλεσμα για το πολιτικό σύστημα, ότι θα δυσκολέψει ελιγμούς εάν προκύψει η αναγκαιότητα ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ να τα βρουν προς όφελος της αστικής διαχείρισης της κρίσης και της μελλοντικής ανάκαμψης.

Φιλοευρωπαϊσμός - Ευρωσκεπτικισμός: Λυκοσυμμαχίας το ανάγνωσμα

Η περίοδος της καπιταλιστικής κρίσης αποτέλεσε αφορμή για να βγουν πολλά και ενδιαφέροντα συμπεράσματα για τους μηχανισμούς που η αστική εξουσία ενεργοποιεί προκειμένου να διατηρήσει την ηγεμονία της. 
Ένας απ' αυτούς τους μηχανισμούς γίνεται φανερός σε ευρωπαϊκό επίπεδο – στο επίπεδο της Ε.Ε. - και σχετίζεται με την υποτιθέμενη κόντρα μεταξύ των λεγόμενων «ευρωσκεπτικιστών» και των αποκαλούμενων «φιλοευρωπαϊκών» δυνάμεων. 
Μια κόντρα που τα αστικά μέσα ενημέρωσης επιχειρούν να την παρουσιάσουν, ούτε λίγο ούτε πολύ, ως τη «μητέρα των μαχών», η έκβαση της οποίας (με αφορμή και τις επικείμενες ευρωεκλογές) θα κρίνει την έξοδο από την οικονομική κρίση. 
Το ερώτημα που γεννιέται βεβαίως είναι το εξής: προς όφελος ποιανού θα επέλθει – όταν επέλθει – η πολυσυζητημένη έξοδος απ' την κρίση; Και εδώ ακριβώς είναι που πρέπει να επικεντρωθεί η συζήτηση.


Το σημείο σύγκλισης ευρωσκεπτικισμού και φιλοευρωπαϊσμού είναι το γεγονός ότι κανένα από τα δύο ρεύματα δεν αμφισβητεί τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής και την αστική εξουσία.

«Καταπέλτης» η Ευρωβουλή...

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν κάτι παραμυθάδες φοβεροί και τρομεροί κυριολεκτικά.
Και δεν ήταν φοβεροί και τρομεροί απλά γιατί ήταν άσοι στο παραμύθι, αλλά γιατί κυριολεκτικά έσπερναν το φόβο και τον τρόμο στο ...πέρασμά τους.
Μιλάμε για τη γνωστή ιμπεριαλιστική συμμορία της ΕΕ και των οργάνων της και το γνωστό ράβε - ξήλωνε που εδώ και κάτι χρόνια πάει κι έρχεται στην Ελλάδα που υποφέρει.
Το τελευταίο παραμύθι, μετά τα περσινά επιτυχημένα παραμύθια του «λάθος πολλαπλασιαστή», που ποτέ δε διορθώθηκε βέβαια, αλλά αντίθετα η λεηλασία συνεχίστηκε κανονικότατα, είναι η τελευταία «γνωμοδότηση» του Ευρωκοινοβουλίου, που μιλάει για λάθη και υπερβολές της τρόικας (λες και η ΕΕ είναι εκτός τρόικας), που «παραβιάζουν τη συνθήκη της ΕΕ(!) και τον κοινωνικό χάρτη του Συμβουλίου της Ευρωζώνης»!

Qui bono?

Πρώτον: Ο Ξηρός και οι σκηνοθέτες της τηλεοπτικής του εμφάνισης επαγγέλλονται την «επανάσταση». Αλλά:
  • Η τρομοκρατία της «RAF» στην Γερμανία με τις δολοφονίες εισαγγελέων, τραπεζιτών και βιομηχάνων δεν έφερε καμία «επανάσταση». Έφερε τα «λευκά κελιά» και ισχυροποίησε το καθεστώς των Μέρκελ και Σόιμπλε.
  • Η τρομοκρατία των «Ερυθρών Ταξιαρχιών» στην Ιταλία και η δολοφονία του Άλντο Μόρο δεν έφερε καμία «κοινωνική ανατροπή». Έφερε την ισχυροποίηση των Αντρεότι και την παράδοση της σκυτάλης στους Μπερλουσκόνηδες.
  • Η τρομοκρατία στη Ρωσία και η δολοφονία του αυτοκράτορα Παύλου δεν έφερε καμία «κοινωνική πρόοδο». Έφερε στον θρόνο τον Αλέξανδρο, τον γιό του. Η δε δολοφονία του τσάρου Αλέξανδρου του Β’ έφερε την μυστική αστυνομία του τσαρικού καθεστώτος, την τρομερή «Οχράνα», στα πλαίσια μάλιστα της οποίας λειτουργούσε και ειδικό τμήμα πρακτόρων και προβοκατόρων.