Σελίδες

3 Μαΐ 2013

Το Μπαγκλαντές διδάσκει


Μετά από εννιά μέρες από το νέο εργοδοτικό έγκλημα στο Μπαγκλαντές, με την κατάρρευση οκταώροφου κτιρίου με 5 εργοστάσια ρούχων, που παρήγαγαν για επιχειρήσεις των καπιταλιστικών χωρών της Δύσης, ο απολογισμός για τους εργάτες παραπέμπει σε εκατόμβη. Επίσημα καταγεγραμμένοι νεκροί 427 (501), πάνω από 600 οι αγνοούμενοι, με ελάχιστες ελπίδες να βγει κάποιος ζωντανός από τα ερείπια. Στο κτίριο εικάζεται ότι υπήρχαν 3.000 άνθρωποι, ανάμεσά τους και παιδιά, επίσημα διασώθηκαν πάνω από 1.000 άνθρωποι, αλλά στην πραγματικότητα δεν πρόκειται να μαθευτεί ποτέ ο πραγματικός αριθμός των απωλειών. Αυτό επιβάλλει η βαρβαρότητα που θέλει τους εργάτες να δουλεύουν με εξευτελιστικά μεροκάματα και σε άθλιες συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας, σε ακατάλληλα κτίρια, όπως είχε διαπιστωθεί και για το συγκεκριμένο κτίριο στα περίχωρα της Ντάκα που είχε ρωγμές και οι εργοστασιάρχες

Η εκμετάλλευση δεν κάνει διακοπές

Την ώρα που από άμβωνος διακηρύσσεται αγάπη και αλληλεγγύη με υποσχέσεις για μετά θάνατον ανάσταση, κάτω στα επίγεια οι απειλές προς την εργατική τάξη είναι διαρκείς. Εδώ το κήρυγμα λέει να γυρνάς και το άλλο μάγουλο. Εδώ η αξίωση είναι ο έχων μια σύνταξη να τη μοιράζεται με άλλους πέντε, γιατί για μεροκάματο που θα θρέψει την οικογένεια ούτε λόγος...

Καλά να μοιάζεις στον Γκίλμορ και να σ' αφήσουν να μπεις στο νοσοκομείο, άμα δεν μοιάζεις, πώς μπαίνεις στο νοσοκομείο;

Καλά τον παππού σου να τον λένε π.χ. Λάτση, άμα είσαι μόνο συνωνυμία πώς ζεις;

Αθώες ερωτήσεις από μια είδηση και μια ανακοίνωση.