Σελίδες

20 Δεκ 2012

Μαύρη και όχι Χρυσή... Αυγή για την εργατική τάξη και το λαό


Οι πρόσφατες πολιτικές θέσεις της Χρυσής Αυγής με τίτλο «Για τη χρυσή αυγή του ελληνισμού», παρόλο που δεν προσθέτουν κάτι ουσιαστικά καινούργιο στις παλιότερες θέσεις αυτής της οργάνωσης, επιχειρούν να στηρίξουν τη δημαγωγική προσπάθειά της να εμφανιστεί ως μια δήθεν αντισυστημική δύναμη που συγκρούεται με τη σαπίλα της «μεταπολιτευτικής δημοκρατίας». Παρά τους φραστικούς κομπασμούς ότι «η Χρυσή Αυγή είναι ένα καθαρά ελληνικό πολιτικό φαινόμενο (που) καμία σχέση δεν έχει με άλλα κράτη και ιστορικές περιόδους», είναι πάμπολλα τα στοιχεία που καταδεικνύουν ότι η Χρυσή Αυγή είναι μια εθνικοσοσιαλιστική ναζιστική φασιστική οργάνωση, τμήμα και κόμμα του αστικού πολιτικού συστήματος:
Επιβεβαιώνεται η ακραία εθνικιστική ιδεολογία της ΧΑ με την πρόταξη του έθνους ως «ανώτερη πνευματική εκδήλωση» της φυλής και του κράτους ως στοιχείου που σταθεροποιεί και αναπτύσσει το έθνος. Η προβολή της Χρυσής Αυγής ως «μυστικής φωνής του αίματος που περνά απαράλλακτη μέσα από χιλιάδες χρόνια Ιστορίας στο σήμερα» για να «οδηγήσει (τον Έλληνα) στο πεπρωμένο του».
Επαναλαμβάνεται η στείρα αντι-πλουτοκρατική συνθηματολογία, με αιχμή τόσο προς το εσωτερικό της χώρας, όσο και προς το «διεθνές τοκογλυφικό σύστημα», χωρίς βεβαίως να θίγεται συνολικά το δικαίωμα ιδιοκτησίας πάνω στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής.
Παραμένει η ανάδειξη του «φυλετικού εχθρού» ως η αιτία που ευθύνεται για μια σειρά άμεσα προβλήματα των λαϊκών στρωμάτων (σκουρόχρωμοι και μαύροι λαθρομετανάστες «εισβολείς» στη σημερινή Ελλάδα).

Οταν οι αστοί ασχολούνται με τις Θέσεις του ΚΚΕ


Είναι γεγονός ότι το Πρόγραμμα του Κομμουνιστικού Κόμματος έχει επεξεργασμένη τη στρατηγική του για τη συγκέντρωση των δυνάμεων που έχουν αντικειμενικά συμφέρον για την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού - κομμουνισμού και που θα συγκρουστούν για την ανατροπή της καπιταλιστικής εξουσίας και την εγκαθίδρυση της εργατικής - λαϊκής εξουσίας.
Αυτό δεν είναι καινούριο ζήτημα. Οπως επίσης δεν είναι καινούριο ζήτημα ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα όταν επεξεργάζεται το Πρόγραμμά του παίρνει στη δοσμένη στιγμή υπόψη του τις εξελίξεις στον καπιταλισμό, γιατί υπάρχουν εξελίξεις, για παράδειγμα η βιομηχανία στην Ελλάδα στη 10ετία του '80 στηριζόταν σε κλάδους και επιχειρήσεις έντασης εργασίας (π.χ., κλωστοϋφαντουργία, ιματισμός κ.λπ.), ενώ στη 10ετία του '90 και μετά έχουμε ανάπτυξη τομέων και επιχειρήσεων έντασης κεφαλαίου (τηλεπικοινωνίες, ενέργεια κ.λπ.).
Υπάρχουν αλλαγές επομένως και στην εργατική τάξη και στα μικροαστικά στρώματα. Η οικονομική κρίση επίσης επιφέρει τέτοιες αλλαγές. Παίρνει επίσης υπόψη τη διαπλοκή της καπιταλιστικής οικονομίας της χώρας με άλλες καπιταλιστικές οικονομίες, την ένταξη ή όχι σε διεθνείς και περιφερειακές διακρατικές ενώσεις, τις εξελίξεις στο αστικό πολιτικό σύστημα κ.λπ.