Σελίδες

10 Σεπ 2012

"Φύγε μαλάκα πλούσιε..."- "Φεύγω μαλάκα λαέ..."

Όλη η Γαλλία βρήκε θέμα να ασχολείται σήμερα.
Το θέμα λέγεται Μπερνάρ Αρνό και είναι ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους στη Γαλλία.
Ο εν λόγω  κροίσος λοιπόν είπε ότι δεν πρόκειται να κάτσει και να πληρώσει τα ωραία του λεφτά στο Γαλλικό κράτος που έχει πρόθεση να φορολογήσει με 75% τα κέρδη άνω του 1εκ. ευρω.
Θα τα μαζέψει και θα πάει αλλού. 

Στο Βέλγιο ας πούμε ή όπου αλλού επιτρέπεται και δεν του κολλάνε. 
Δεν μπορεί, θα βρει μια λογική χώρα που να σέβεται τα δικαιώματα των πλουσίων.
Τι διάολο, Παγκοσμιοποίηση έχουμε κι ό,τι θέλουμε κάνουμε.
Να σημειώσουμε ότι στην κρίση του 1929 το Αμερικάνικο κράτος είχε πάρει ακόμη πιο σκληρά μέτρα και είχε φτάσει κάποια στιγμή σε φορολόγηση των πλουσίων σε ποσοστό 80%. 

Η διαφορά ήταν ότι τότε δεν ήταν τόσο εύκολο όσο τώρα για τους πλουσίους "να φύγουνε ...να πάνε αλλού". 
Από τότε όμως οι πλούσιοι σκέφτηκαν και δούλεψαν πολύ και άλλαξαν τα πράγματα.
Ετσι στο πρωτοσέλιδο της Λιμπερασιόν που έλεγε "Φύγε μαλάκα πλούσιε..." ο Αρνό μπορούμε να φανταστούμε πως απάντησε.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΗΣ ΓΓ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ ΑΛ. ΠΑΠΑΡΗΓΑ ΣΤΟΝ REAL FM ΚΑΙ ΤΟΝ Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ


Θέλω να ξεκινήσω ρωτώντας με ποιο τρόπο έχετε σκοπό να οργανώσετε την αντιπολίτευσή σας στο πακέτο των νέων μέτρων που έρχονται μέχρι το τέλος της εβδομάδας.
«Μέσα στη Βουλή η αντιπολίτευση δεν είναι και τόσο δύσκολο πράγμα. Θέσεις έχουμε, αιτήματα έχουμε, εκτιμήσεις έχουμε, προβλέψεις έχουμε, μπορούμε να την οργανώσουμε μια χαρά. Το ζήτημα είναι…».
Ο Ριζοσπάστης όμως χτες είχε τίτλο γενική απεργία.
«Ακριβώς αυτό λέω. Το ζήτημα είναι ο λαός τι θα κάνει. Αυτό έχει σημασία. Το θέμα δεν είναι να προσθέσουμε μια απεργία στις τόσες που έχουν γίνει. 
Πρέπει να είναι μια γενική απεργία που να πάρουν μέρος οι πάντες: Εργατοϋπάλληλοι δημόσιου, ιδιωτικού τομέα, αυτοαπασχολούμενοι, φτωχοί αγρότες κλπ και να εγκαινιάσει μια σταθερή πορεία αντεπίθεσης, γιατί ούτε αυτά είναι τα τελευταία μέτρα, έρχονται χειρότερα. 
Η κρίση δεν έχει πιάσει πάτο, και επομένως ο λαός δεν μπορεί να λέει απλώς «φτάνει πια, δεν αντέχω άλλο». 
Γιατί στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα.

ΥΓ.


ΥΓ 1. Δεν ανήκω σε κανέναν από τους πληθυντικούς τους. Όπως δεν ανήκει το μεγαλύτερο κομμάτι του λαού στους πληθυντικούς τους. Κυρίως όταν ακούω τις  φράσεις, «ζήσαμε υπερβολικά όλα αυτά τα χρόνια», ή «καταναλώναμε περισσότερα από αυτά που βγάζαμε», ή«θα δυσκολευτούμε αλλά θα τα βγάλουμε πέρα αν δουλέψουμε όλοι μαζί», ή την φράση σύμβολο μιας ολόκληρης εποχής, «τα φάγαμε μαζί». Δεν τα φάγαμε μαζί, δεν αποφασίσαμε μαζί, δεν απολαύσαμε μαζί, δεν δουλέψαμε και δεν δουλεύουμε μαζί, δεν αγωνιούσαμε μαζί. Ποτέ δεν ήμασταν μαζί, ούτε θα είμαστε μαζί. Ευτυχώς. Θα είμαστε εμείς και αυτοί, με διαφορές και αντιπαλότητα. Με διαφορετικές επιλογές, εκτιμήσεις, προσεγγίσεις και ζωές. ΕΥΤΥΧΩΣ.
ΥΓ 2. Δεν με ενδιαφέρει να πάρω μέρος στην ομοψυχία, που «έχει ανάγκη ο τόπος»Πόσο μάλλον που όταν λένε ομοψυχία, εννοούν ησυχία, ακινησία, υποταγή, αποδοχή των ιδεών και των αποφάσεών τους. Και βασικά ο τόπος δεν έχει ανάγκη από ομοψυχία. Έχει ανάγκη από ισονομία, αξιοκρατία, από δικαιοσύνη, από υγεία, παιδεία, από δουλειά και ευκαιρίες.
ΥΓ 3. Δεν υπάρχει περίπτωση, να πάψω να τους αμφισβητώ, να τους κοροϊδεύω, να γελάω μαζί τους, να αποδομώ την σκέψη τους, τον κενό λόγο τους, τις αποφάσεις τους, το σοβαρό ύφος τους. Δεν υπάρχει περίπτωση ούτε ένα δευτερόλεπτο να υπακούσω σε τίποτα από όσα θα αποφασίσουν. Δεν θα εγκλωβιστώ και έχω αποφασίσει αυτή τη φορά να μην μείνω μόνο στα λόγια.

Αργεντινή.


Όσο βαθαίνει η κρίση, τόσο οι παραλληλισμοί της Ελλάδας με την Αργεντινή πληθαίνουν. Τελευταία αναφορά ήταν αυτή του Αλέξη Τσίπρα προχτές στην Βουλή. Η στήλη χωρίς φόβο και πάθος, πιστεύει πως θα ήταν καλύτερα να είχαμε γίνει Αργεντινή, να ήμασταν Αργεντινή. Και δεν το πιστεύει απλά, αλλά καταθέτει και ορισμένα επιχειρήματα.
Αν, λοιπόν, ήμασταν Αργεντινή:
Θα είχαμε γίνει μιούζικαλ. Θα μας είχε τραγουδήσει, ο Αντόνιο Μπαντέρας. Η Μαντόνα θα ζητούσε από την χώρα μας να μην κλάψει γι αυτήν, ενώ τώρα η Ελλάδα ζητάει από την Μαντόνα και από άλλους, να κλαίνε για εμάς. (άσε που κλαίνε έτσι κι αλλιώς, είτε το ζητήσουμε είτε όχι, είτε από συγκίνηση είτε από τα γέλια)
Δεν θα είχαμε την Κύπρο και ότι αυτό συνεπάγεται. Πράγμα που σημαίνει ότι ο Νταλάρας δεν θα τραγουδούσε για την πράσινη γραμμή, αλλά  για το δράμα του λαού των Φώκλαντς.
Ως συνέχεια αυτού, δεν θα βλέπαμε τούρκικα σήριαλ, με μανία. Θα το κάναμε με τα μεξικάνικα, που όπως και να το κάνεις είναι άλλου επιπέδου, από τα …ογλού.

Η ΓΣΕΕ Πολύτιμος σύμμαχος της μεγαλοεργοδοσίας


Πόσο κρίσιμη για την ενίσχυση των εργατικών αγώνων είναι η πάλη για την αλλαγή του συσχετισμού δύναμης στο εργατικό κίνημα έδειξε και η βδομάδα που πέρασε. Την ώρα που η εργατική τάξη μένει όχι απλά χωρίς δικαιώματα, αλλά και χωρίς ίχνος προστασίας, οι δυνάμεις στην ηγεσία της ΓΣΕΕ στρατεύονται στο πλευρό της πλουτοκρατίας, προκειμένου να εξασφαλιστούν οι προϋποθέσεις που θα επιταχύνουν την ανάκαμψη της επιχειρηματικής κερδοφορίας.
Από τη μία μεριά, οι ίδιες οι προτάσεις για έξοδο από την κρίση που καταθέτουν είναι «κομμένες και ραμμένες» στα συμφέροντα της μεγαλοεργοδοσίας. Σε συνέντευξη Τύπου, την περασμένη Πέμπτη, ο Γ. Παναγόπουλος προλόγισε ως πρόεδρος της Συνομοσπονδίας την ετήσια έκθεση του ΙΝΕ - ΓΣΕΕ και αναφερόμενος στην «εναλλακτική πρόταση» ανάπτυξης της ΓΣΕΕ ζήτησε: «Αναπτυξιακή αναβάθμιση της ΕΚΤ και απόκτηση του ρόλου δανειστή ύστατης ανάγκης και εγγυητή των καταθέσεων», «ενίσχυση της ρευστότητας των τραπεζών» κ.τ.λ.

Πάλη ως την ανατροπή


Το αισχρό παιχνίδι του «χρέους» συνεχίζεται. Στο όνομά του μπορεί να επιβάλλονται τα πλέον επονείδιστα μέτρα εις βάρος του εργαζόμενου λαού με κύρια αιχμή την εργατική τάξη. Χωρίς ντροπή. Ετσι απλά στο όνομα της σωτηρίας της «ελληνικής» οικονομίας που ονομάζουν την καπιταλιστική οικονομία. Μιας οικονομίας που οι ίδιοι οι καπιταλιστές εμπορεύονται πότε στην κορυφή και πότε στην άβυσσο. Κύριο και μοναδικό τους επίτευγμα το κέρδος. Ο κερδώος Ερμής φορά μονίμως τα καλά του ρούχα. Οι συνθήκες το επιτρέπουν. Η κερδώα μεγαλοαστική λέπρα απλώνεται μέχρι τον τελευταίο μικροαστό κατά φαντασία καπιταλιστή. Ο μεγαλοαστικός βούρκος συναντιέται με την μικροαστική αηδία. Σ' αυτές τις συνθήκες η κραυγή αγωνίας της εργατικής τάξης και των παιδιών της σκεπάζεται από την αγοραία φωνή του ντελάλη της αστικής εξουσίας. Η εργασία και το οχτάωρο κατάντησαν είδος πολυτελείας.

ΗΠΑ - 11 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ : Ο αέναος πόλεμος της τρομοκράτησης των λαών


Η εποχή που εγκαινιάστηκε με τους προληπτικούς «αντιτρομοκρατικούς πολέμους» εκφράζεται με τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και τον πόλεμο στο εσωτερικό

Στις 8.46' το πρωί της Τρίτης της 11ης Σεπτέμβρη 2001, ώρα Νέας Υόρκης, το πρώτο εμπορικό αεροσκάφος της American Airlines πέφτει στο βόρειο Πύργο, εκ των διδύμων που συνιστούσαν το «Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου». Μερικά λεπτά αργότερα, ένα δεύτερο αεροσκάφος της εταιρείας United Airlines πέφτει στο νότιο Πύργο. Ολα τα ΜΜΕ παγκοσμίως σταματούν τις μεταδόσεις τους και συνδέονται με τις ΗΠΑ και όλος ο πλανήτης παρακολουθεί σε ζωντανή μετάδοση τις εικόνες της «κόλασης» για ώρες: φωτιά, μαύρος καπνός, άνθρωποι που πηδούν από παράθυρα, εκρήξεις και στο τέλος η κατάρρευση.
Την ίδια στιγμή, τα αμερικανικά ΜΜΕ κυριευμένα από πανικό, μεταδίδουν ότι δύο ακόμη επιθέσεις είναι σε εξέλιξη, καθώς οι «αεροπειρατές» έχουν καταλάβει δύο επιπλέον εμπορικά αεροσκάφη και κατευθύνονται προς τη έδρα του Πενταγώνου, στο Αρλινγκτον της Βιρτζίνια και το Καπιτώλιο στην πρωτεύουσα Ουάσιγκτον. Με τον επεισοδιακό αυτό τρόπο, οι ΗΠΑ εισέρχονται στον «πόλεμο», με ένα «αόρατο εχθρό», το δίκτυο της «Αλ Κάιντα».

Αντικομμουνισμός και παραχάραξη της Ιστορίας


(Από την Κατοχή στην εποχή του διαδικτύου)

Είναι γεγονός πως, ιστορικά, κάθε φορά που ο καπιταλισμός περνούσε κρίση, ο αντικομμουνισμός οξυνόταν (δίπλα σε κάθε μορφής καταστολή) υπό το φόβο της ριζοσπαστικοποίησης των μαζών και με στόχο την ενσωμάτωσή τους. Ενα δείγμα της έντασης αυτής του αντικομμουνισμού σήμερα αποτελεί η αναβίωση μιας σειράς «επιχειρημάτων» κατά του ΚΚΕ που κατασκευάστηκαν την περίοδο της Κατοχής και διαδίδονται στις μέρες μας ευρέως από διάφορα αστικά, εθνικιστικά, νεοναζιστικά έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα. «Αξιοποιούνται» δε στην πρώτη γραμμή της αντικομμουνιστικής επίθεσης από κόμματα όπως η «Χρυσή Αυγή» ή το ΛΑ.Ο.Σ. και όχι μόνο.
Πρόκειται για «ντοκουμέντα» που στη διάρκεια της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης παράχθηκαν μαζικά, προκειμένου να δυσφημιστεί ο αγώνας του ΕΑΜ και του ΚΚΕ.

ΠΑΜΕ: Αιτήματα για την προστασία του λαού


Στη μάχη για την προετοιμασία γενικής απεργίας, πρέπει να αξιοποιηθεί οργανωμένα και πλατιά το πλαίσιο πάλης που παρουσίασε για το επόμενο διάστημα το ΠΑΜΕ, στη συνέντευξη Τύπου που έδωσε την Πέμπτη στη Θεσσαλονίκη. Μεταξύ άλλων, καλεί την εργατική τάξη να πρωτοστατήσει και να διεκδικήσει με οργάνωση, αντεπίθεση τη ζωή της ολόκληρη και να απαιτήσει:
  • «Καμιά μείωση μισθών. Ανάκληση όλων των μειώσεων που επιβλήθηκαν. Πάλη για αξιοπρεπείς μισθούς και συντάξεις με αυξήσεις για την ικανοποίηση όλων των αναγκών των εργαζομένων.
  • Μέτρα προστασίας των ανέργων. Απλοποίηση των προϋποθέσεων για τη χορήγηση του επιδόματος ανεργίας, επέκτασή του σε μικρούς επαγγελματίες και εμπόρους που έκλεισαν οι επιχειρήσεις τους και στους αγρότες που ξεκληρίστηκαν, χωρίς τον περιορισμό της πλήρους αποπληρωμής των ασφαλιστικών εισφορών προς ΟΑΕΕ.