Σελίδες

7 Ιαν 2012

Στα 7,6 τρισ. δολάρια το χρέος των «πλουσίων»



Στα 7,6 τρισ. δολάρια υπολογίζεται ότι θα φτάσουν τα χρέη των μεγαλύτερων οικονομιών του κόσμου το 2012.
Το δημόσιο χρέος των μεγαλύτερων οικονομιών του κόσμου, δηλαδή των ΗΠΑ, της Ιαπωνίας, της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Βρετανίας, του Καναδά, της Ιταλίας, της Κίνας, της Ινδίας, της Βραζιλίας και της Ρωσίας, εκτιμάται ότι θα φθάσει το 2012 τα 7,6 τρισ. δολάρια από 7,4 τρισ. δολάρια στις αρχές του 2011, σύμφωνα με στοιχεία του πρακτορείου «Bloomberg».
ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ του δημόσιου χρέους απασχολεί όλες τις μεγάλες οικονομίες του κόσμου. Βεβαίως, το δημόσιο χρέος δεν είναι παρά ένα από τα πολλά συμπτώματα της καπιταλιστικής κρίσης. Η προσπάθεια των απολογητών του καπιταλισμού να περιορίσουν τη συζήτηση στο χρέος οφείλεται στην πρόθεσή τους να

Επίθεση στη στρατηγική του ΚΚΕ με την καπηλεία του Ζαχαριάδη.



Απέναντι στη στρατηγική του ΚΚΕ δεν στέκονται εχθρικά μόνο οι αστικές πολιτικές δυνάμεις και τα οικονομικά τους στηρίγματα, οι κεφαλαιοκράτες, στέκεται και ο οπορτουνισμός στις διάφορες εκφράσεις του, χρησιμοποιώντας βεβαίως διαφορετικά μέσα για να την πολεμήσει.
Εδώ και μερικά χρόνια, ιδιαίτερα από τότε που ξέσπασε η καπιταλιστική οικονομική κρίση και διαμορφώθηκαν νέες στρατηγικές ενσωμάτωσης των μαζών, στρατηγικές διαχείρισης της κρίσης, όπως εκείνη του λεγόμενου «αντικατοχικού μετώπου», οπορτουνιστικές δυνάμεις έβαλαν σε ενέργεια την καπηλεία του Νίκου Ζαχαριάδη, με σκοπό να χτυπήσουν την πολιτική και τη στρατηγική του ΚΚΕ, που κερδίζει έδαφος στην εργατική τάξη και σε φτωχά λαϊκά στρώματα (αυτοαπασχολούμενους κ.ά.). Επιδιώκουν να πάρει μέρος και το ΚΚΕ στη δημιουργία ενός νέου ΕΑΜ, όπως λένε, συνδράμοντας πρωταρχικά στην «ενότητα της αριστεράς».

Ο σοσιαλισμός θα γίνει ξανά πραγματικότητα με τη θέληση των λαών.



Οι Κομμουνιστικές Νεολαίες, που υπογράφουμε την παρακάτω Διακήρυξη, απευθυνόμαστε στη νεολαία της Ευρώπης, αλλά και όλου του κόσμου, με αφορμή την 20ή επέτειο από τη διάλυση της ΕΣΣΔ και την ανατροπή του σοσιαλισμού.
Αυτή η επέτειος, για τις αστικές κυβερνήσεις και τα κόμματα, για τις δυνάμεις του κεφαλαίου, είναι μια ευκαιρία να συκοφαντήσουν το σοσιαλισμό και την προσφορά του, να προβάλουν την καπιταλιστική «αιωνιότητα» και «ευημερία». Είναι οι ίδιοι, που με τις πολιτικές τους έχουν αφαιρέσει κάθε δικαίωμα της νεολαίας, έχουν πραγματοποιήσει δεκάδες ιμπεριαλιστικούς πολέμους και σχεδιάζουν νέους, μας καταδικάζουν στη φτώχεια και την ανεργία, ποινικοποιούν τις κομμουνιστικές ιδέες.
Αυτή η επέτειος για εμάς, για τους εργαζόμενους, τους λαούς και τη νεολαία, είναι μια ευκαιρία να θυμηθούμε τα επιτεύγματα του σοσιαλισμού, την προσφορά του στην ανθρωπότητα, να βγάλουμε συμπεράσματα από την ήττα, την περίοδο 1989 - 1991.
Καλούμε τους νέους να μάθουν, να γνωρίσουν την αλήθεια για το σοσιαλισμό.
Τους λέμε ότι το μέλλον μας είναι ο νέος κόσμος, ο Σοσιαλισμός - Κομμουνισμός.

Τι κοινωνικοί εταίροι μωρέ;



Αυτές οι γιορτές που κύλησαν μέσα σε μια αδιόρατη ψυχικά λάσπη, ένα επίστρωμα συγκρατημένης μελαγχολίας στην καλύτερη περίπτωση, αφήνοντας τη γεύση που έχει όχι απλώς το πολυδιαφημισμένο και ανακριβές «τέλος εποχής» αλλά το πραγματικό τέλος των ψευδαισθήσεων, κάτι από τη γλυκόπικρη γεύση του τελευταίου τσιγάρου που παραχωρείται ως ανθρώπινο δικαίωμα στους μελλοθάνατους, είχαν και μια εξίσου αδιόρατη δημιουργικότητα. Μας προετοίμασαν καλά, καθώς περίσσεψε λίγος ανθρώπινος χρόνος ξεκούρασης, για την επανέναρξη και μάλιστα πανηγυρικά των εχθροπραξιών του ήδη μαινόμενου πολέμου.
Η σκέψη, αναγκαστική άμυνα σε συναισθηματικές φορτίσεις (πως να μην τις έχεις όταν άνθρωποι δίπλα σου πεθαίνουν κυριολεκτικά σαν τα σκυλιά στ' αμπέλι, χωρίς περίθαλψη, συχνά και χωρίς καμιά αξιοπρέπεια, γονείς να καταρρέουν στην προσπάθεια να γεμίσουν ένα τραπέζι γιορτινό με τα στοιχειώδη, νέοι έτοιμοι να λακίσουν από τη ζωή γιατί δεν έμαθαν να κοιτάνε πέρα από τ' ακροδάχτυλά τους...) ήρθε και φόρτωσε το 2012 στις πλάτες μας χωρίς μεν πανικό, αλλά ως πλήρες αδιέξοδο στην όψη.

ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ: Επαληθεύονται οι εκτιμήσεις για το βάθος της κρίσης



Την εκτίμηση ότι η κρίση στην Ευρωζώνη θα είναι βαθιά και παρατεταμένη, επαληθεύουν οι αναλύσεις διεθνών καπιταλιστικών Οργανισμών, γεγονός που οξύνει τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις και καταδεικνύει ταυτόχρονα την αυξανόμενη δυσκολία στην αστική διαχείριση της κρίσης. Τα «μαύρα μαντάτα» για την οικονομία της Ευρωζώνης, είχαν ως συνέπεια η ισοτιμία του ευρώ έναντι του δολαρίου να υποχωρήσει χθες στο χαμηλότερο επίπεδο από τον Σεπτέμβρη του 2010 περίπου στο 1,2870 δολάρια.
Αυξημένους κινδύνους για την παγκόσμια ανάπτυξη εντοπίζει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, εκτίμηση που ενδέχεται να το οδηγήσει σε προβλέψεις για ύφεση στην Ευρώπη το 2012, όπως ανέφερε ο αναπληρωτής διευθύνων σύμβουλος του Ταμείου, Ζου Μιν. «Τους τελευταίους μήνες παρατηρούμε μια εμφανή αποδυνάμωση της οικονομικής δραστηριότητας, ενώ οι προοπτικές ανάπτυξης έχουν περιοριστεί», δήλωσε σε ομιλία του στη Σιγκαπούρη. Ο ίδιος προειδοποίησε πως αν συνεχιστεί η επιδείνωση της κατάστασης στην Ευρωζώνη, μπορεί να οδηγήσει σε συρρίκνωση του παγκόσμιου ΑΕΠ κατά 2%.
Την πρόβλεψη ότι η ύφεση στην Ευρωζώνη θα βαθύνει στις αρχές του 2012 και ότι οι οικονομικές πιέσεις στις αγορές της Ευρώπης θα παραμείνουν έντονες τους προσεχείς μήνες, διατυπώνει και η Goldman Sachs σε έκθεσή της.

Ο καπιταλισμός έφαγε τα ψωμιά του ...



«Κρίση ηγεσίας, όχι κρίση καπιταλισμού», είναι ο τίτλος χτεσινού άρθρου στο αμερικανικό πρακτορείο «Μπλούμπεργκ», με το οποίο καταλήγει, όπως ήταν αναμενόμενο, στο συμπέρασμα που συμπυκνώνεται στον παραπάνω τίτλο. 
Προφανής στόχος του αρθρογράφου είναι να καλλιεργήσει το μύθο ότι ο καπιταλισμός είναι παντοδύναμος και αιώνιος και ότι η κρίση μπορεί να ξεπεραστεί, αρκεί να αλλάξουν οι πολιτικές ηγεσίες και ίσως με κάποιες αλλαγές στη συνταγή της διαχείρισης της κρίσης. 
Γράφει χαρακτηριστικά: «Η κρίση δεν έχει τελειώσει. 
Ομως, η χειρότερη ύφεση των τελευταίων επτά δεκαετιών δεν περιόρισε, πόσο μάλλον κατέστρεψε, τη λαϊκή στήριξη προς τον υπάρχοντα καπιταλισμό (ήτοι, τον "μεικτό" καπιταλισμό των αγορών, της αναζήτησης του κέρδους και του ανταγωνισμού μαζί με μια ισχυρή δόση κρατικής παρέμβασης).